Vriendinnen

Vriendinnen zeggen mij vaak dat ze vergeten dat ik slechthorend ben omdat ze het niet aan mij merken. Als we met elkaar zijn geven ze mij nooit het gevoel dat ik een handicap heb en dat ze daar rekening mee moeten houden. Ik merk wel dat het op feestjes voor mij lastiger is om goed te kunnen communiceren. Nog niet zo lang geleden ging ik met vier vriendinnen uit eten. Het was erg druk en vooral daardoor kon ik moeilijk mee komen in de gesprekken die iedereen aan het voeren was. Op een gegeven moment luisterde ik alleen nog maar. Slechts heel af en toe praatte ik nog mee. Het lukte mij gewoon niet om zowel goed te luisteren als actief mee te doen in de gesprekken. Dat kostte mij eenvoudigweg teveel energie.

Een paar dagen later ging ik langs bij een van die vier vriendinnen. Uiteraard kwamen we nog te spreken over ons etentje. Ze had opgemerkt  dat ik die avond alleen maar stiller en stiller werd en vroeg hoe dat kwam. Ik legde haar uit dat het voor mij erg vermoeiend is om alle gesprekken te volgen als ik midden in een restaurant zit met allemaal mensen om mij heen die ook gesprekken met elkaar voeren. Ze vond het fijn dat ik dat zei omdat ze vond dat ik een beetje ongeïnteresseerd over kwam. Ook al ken ik mijn vriendinnen al lang, toch merk ik dat ik in zulke situaties beter moet uitleggen hoe het voor mij voelt.  Want ik wil absoluut niet dat mensen denken dat ik ongeïnteresseerd over kom.

Communicatie is in dit geval heel belangrijk. Ik merk  soms aan mezelf dat ik mij ga afzonderen. Daardoor ontstaat er echter alleen maar een afstand tussen mij en mijn vriendinnen. Ik vind het fijn dat ze mij niet het gevoel geven dat ik slechthorend ben en dat ze het vergeten, maar ik moet het zelf niet ‘vergeten’.  Van mijn vriendinnen mag ik niet verwachten dat ze er altijd rekening mee houden, als ik niet aangeef waarmee ze er rekening mee moeten houden.

Dit zijn allemaal situaties waar ik van leer. Zo leer ik  hoe ik het beste omga met mijn slechthorendheid in een drukke omgeving.

Daten

Wat voor mij lange tijd lastig was, was hoe het te vertellen aan een leuke jongen. Er kwam dan altijd een soort van angst naar boven dat ik zou worden afgewezen om mijn slechthorendheid. Onzin natuurlijk want ik heb er nog nooit een vervelende opmerking over gekregen; het tegenovergestelde zelfs, ze reageren altijd positief en normaal. Uiteraard is dat logisch, maar het heeft best wel een tijdje geduurd voordat ik dat zelf ook realiseerde. Meestal gingen er wel een paar afspraakjes voorbij voordat ik hem vertelde over mijn slechthorendheid. Gelukkig heb ik er nu geen problemen meer mee en vertel ik het direct. Ik ben wie ik ben en slechthorendheid hoort bij mij.