Als iemand van een nadeel een voordeel kan maken, dan is het Yunus Tuzkapan. Zijn aangeboren gehoorafwijking werd pas ontdekt toen hij 10 was. Zo klein als hij was leerde hij zichzelf aan om te begrijpen wat mensen zeggen en op een andere manier met ze te communiceren: non-verbaal. ‘In plaats van de slachtofferrol aan te nemen, ben ik al jong op zoek gegaan naar mijn krachten. Daar heb ik veel profijt van.’
Door met mensen te praten over zijn gehoorproblemen, kwam Yunus erachter dat slechthorendheid eigenlijk helemaal geen taboe is. ‘Mensen rekenen je niet af op wat je wel of niet kan, maar op je intenties en op wie je bent.’ Als hij vertelt dat hij
hoortoestellen draagt, reageren ze wel eens met: “Sorry, dat wist ik niet.” ‘Maar je hoeft helemaal geen sorry te zeggen. Dat doe je toch ook niet bij iemand die een bril draagt omdat hij slecht ziet? Het zijn eigenlijk dezelfde dingen.’