Door mijn gehoorproblemen heb ik mezelf leren ontdekken

Als iemand van een nadeel een voordeel kan maken, dan is het Yunus Tuzkapan. Zijn aangeboren gehoorafwijking werd pas ontdekt toen hij 10 was. Zo klein als hij was leerde hij zichzelf aan om te begrijpen wat mensen zeggen en op een andere manier met ze te communiceren: non-verbaal. ‘In plaats van de slachtofferrol aan te nemen, ben ik al jong op zoek gegaan naar mijn krachten. Daar heb ik veel profijt van.’
 
Door met mensen te praten over zijn gehoorproblemen, kwam Yunus erachter dat slechthorendheid eigenlijk helemaal geen taboe is. ‘Mensen rekenen je niet af op wat je wel of niet kan, maar op je intenties en op wie je bent.’ Als hij vertelt dat hij hoortoestellen draagt, reageren ze wel eens met: “Sorry, dat wist ik niet.” ‘Maar je hoeft helemaal geen sorry te zeggen. Dat doe je toch ook niet bij iemand die een bril draagt omdat hij slecht ziet? Het zijn eigenlijk dezelfde dingen.’

Er rust volgens Yunus niet zozeer een taboe op slechthorendheid of op het dragen van hoortoestellen, het is meer dat mensen er niet zo mee bezig zijn – het valt ze misschien vaak niet op dat een ander hoortoestellen draagt of slecht hoort. Als ze er vervolgens mee geconfronteerd worden, nemen ze het zichzelf kwalijk dat ze het niet doorhadden. Toch, of misschien wel juist daarom, zegt Yunus: ‘Ik vind het belangrijk dat hoortoestellen en slechthorendheid meer gemeengoed worden, dat mensen het “normaal” gaan vinden. Dat zal het voor slechthorenden makkelijker maken om over hun eigen onzekerheid of angst heen te stappen. Want ook al ben je bang voor een slang die niet bijt, je bent toch bang.’

Dat zijn aangeboren gehoorafwijking pas ontdekt werd toen Yunus 10 jaar oud was, heeft ervoor gezorgd dat hij zich op de basisschool onzeker voelde. Maar het heeft hem ook sterker gemaakt, zegt hij zelf. Hij zag zijn gehoorprobleem als een handicap, maar kwam er gaandeweg achter dat hij beter dan zijn vriendjes de context kon “lezen” waarin mensen met elkaar praten en hun lichaamstaal. ‘Om mijn gehoorprobleem te compenseren, ging ik me richten op mijn andere zintuigen en op de dingen waar ik wel goed in was; ik daagde mezelf uit om daarin uit te blinken. Zo kan je van een zwakte een enorme kracht maken.’

Zo heeft Yunus heel snel door hoe iemand zich voelt of wat hij of zij wil. ‘Naast mijn modellenwerk heb ik een sales job en het is een enorm voordeel dat ik heel goed en snel kan zien of iemand het eens is met wat ik zeg en of hij of zij de intentie heeft om iets te kopen. Ik zie dat beter, denk ik, dan mensen die geen gehoorproblemen hebben.’

Zijn angst voor het spreken van Engels heeft Yunus glansrijk overwonnen. ‘Als ik nu praat met een ander die de taal niet beheerst, begrijp ik hem of haar sneller dan iemand die niet heeft meegemaakt wat ik heb meegemaakt. Mijn hoortoestellen hebben daarbij trouwens ook geholpen. Die maken dat ik me zeker voel.’

Je zou haast kunnen zeggen dat zijn gehoorprobleem een blessing in disguise was, zegt Yunus. ‘Door mijn gehoorproblemen heb ik mezelf leren ontdekken. Ik heb mezelf niet in de slachtofferrol gezet maar ben op zoek gegaan naar mijn kwaliteiten. Misschien heb ik daardoor wel veel meer uit mijzelf gehaald dan wanneer alles in het leven me op een presenteerblaadje was aangeboden.’