Overzicht acties
Bekijk hier al onze actuele acties en profiteer van de scherpste aanbiedingen!

Ben je benieuwd hoe goed je hoort, laat je gehoor dan testen door een specialist. Die stelt op basis van een hoortest een audiogram op. Een audiogram is een grafiek waarvan je iemands gehoorverlies kunt aflezen. Hoe ziet een audiogram eruit? Hoe wordt het opgesteld? En hoe lees je het? Hier vind je antwoorden op deze vragen.

Wat is een audiogram?

Een professionele hoortest toont aan of je gehoorverlies hebt of niet. De resultaten van de test worden in de vorm van een audiogram weergegeven.
 
De hoorspecialist kan aan de hand van het audiogram bepalen of en in welke mate je gehoorverlies hebt. Als je gehoorverlies hebt, licht de audicien je het resultaat van het audiogram toe.
 
Het audiogram illustreert jouw gehoor door de gehoordrempel bij verschillende frequenties weer te geven. De gehoordrempel geeft aan vanaf wanneer je een toon kan waarnemen. Een gehoordrempel tussen 0 en 25 dB geldt als normaal. Bij normaal horende jongeren bedraagt de drempel 0 dB.
Een audiogram

Hoe wordt een audiogram opgesteld?

Bij een professionele gehoortest wordt een audiogram via audiometrie opgesteld. Daarbij speelt de audioloog via een hoofdtelefoon bepaalde tonen voor je af. Die individuele tonen zijn eerst heel stil en worden steeds luider. De meting wordt apart voor elk oor uitgevoerd. De stilste toon die je kan horen, heeft een bepaalde frequentie en intensiteit. Deze combinatie van frequentie en intensiteit wordt als 'gehoordrempel' aangeduid. Het audiogram is een weergave van je gehoor. Het toont aan in hoeverre jouw gehoor van het normale afwijkt en als dat zo is, wat de oorzaak daarvan kan zijn.
Gehoorverlies kan in verschillende vormen en gradaties optreden. Afhankelijk van welk deel van het oor is getroffen, wordt er een onderscheid gemaakt tussen vier soorten gehoorverlies: geleidingsverlies, perceptief gehoorverlies, gecombineerde slechthorendheid en neuraal gehoorverlies.

Na de toonaudiometrie volgt een spraakaudiometrie (spraakhelderheidstest). Hierbij wordt bepaald in hoeverre het begrijpen van taal door het gehoorverlies is beïnvloed.

De onbehaaglijkheidsdrempel

In de audiometrie wordt vaak ook de ‘onbehaaglijkheidsgrens’ bepaald. Daarvoor worden tonen met een hoog volume afgespeeld tot ze onaangenaam worden. De bedoeling is om na te gaan of de drempel voor jouw gehoor binnen het normale bereik ligt.

Een online hoortest is een goede voorbereiding op een professionele controle van je gehoor. Vraag altijd de mening van een hoorspecialist.

Hoe lees je een audiogram?

Een audiogram heeft twee assen. Op de verticale as worden de toonsterkte en intensiteit weergegeven. Die worden in decibel (dB) gemeten. Hoe lager op de as, hoe luider de toon. Bovenaan de as ligt de zwakste toon (0 dB), een toon die een mens normaal gezien nog net kan horen.
 
Op de horizontale as worden toonfrequentie en toonhoogte afgelezen. Dat wordt in Hertz (Hz) gemeten. Hoe verder naar rechts op de as, hoe hoger de frequentie. Het is net zoals bij een piano: hoe verder de toets naar rechts staat, hoe hoger de toon. Een normaal gesprek heeft een frequentie tussen 500 Hz en 3000 Hz.
Op een audiogram worden de resultaten voor het rechteroor met een rode lijn en die voor het linkeroor met een blauwe lijn aangeduid. De lijnen geven de gehoordrempel voor elk oor weer. De resultaten kunnen voor beide oren verschillen.
 
De lijn in een audiogram loopt zelden recht. Bij slechthorendheid zie je vaak dat de lijn naar beneden duikt bij de hoge tonen. In het algemeen geldt: hoe hoger de lijnen in het audiogram, hoe beter. Hoe lager, hoe slechter.

Wat zijn decibels?

Met decibels (dB) wordt de sterkte van geluid gemeten. De decibelschaal is een logaritmische schaal waarbij een verdubbeling van het geluidsniveau overeenkomt met een toename van 6 dB. Decibels zijn geen vaste waarde zoals volt of meter. Hoe harder het geluid, hoe hoger het aantal dB.

Meer over geluid en decibellen
Dit zijn een paar voorbeelden van verschillende geluidsniveaus, gemeten in decibel:
  • 180 dB: een raketlancering
  • 140 dB: een jumbojet
  • 120 dB: een rockband
  • 110 dB: luid onweer
  • 90 dB: stadsverkeer
  • 80 dB: een luide radio
  • 60 dB: een normaal gesprek
  • 30 dB: fluisteren
  • 0 dB: de fijnste toon die het menselijke oor kan horen

Wat zijn frequenties?

Toonhoogte noemen we ook ‘frequentie’ en meten we in Hertz (Hz). Frequentie is het aantal trillingen van een geluidsgolf per seconde. Hoe hoger de toon, hoe scherper het geluid klinkt. Een hoge toon kan bijvoorbeeld het fluiten van vogels zijn. Lage tonen zijn bijvoorbeeld een ver verwijderd onweer of het geluid van een basgitaar.
 
Bij hoogtonig gehoorverlies vallen alleen de hoge frequenties weg. Dit zijn onder andere sisklanken (-s-, -f- of -sch-) en medeklinkers. Ook tonen met hoge frequenties, zoals een deurbel, de telefoon of kinderstemmen worden moeilijker hoorbaar. Bij toenemende slechthorendheid worden op termijn ook de lagere frequenties minder waarneembaar.