De zweminstructeurs proberen Evi zo goed mogelijk te helpen!

Dat heb ik ook laatst gedaan in het zwembad, want Evi heeft zwemles sinds een paar maanden. Net als in iedere nieuwe situatie probeer ik de mensen die op dat moment Evi begeleiden bewust te maken van Evi's beperking. Bijvoorbeeld dat ze het beste met haar kunnen praten aan de kant van haar oor. Tot nu toe heb ik  altijd met mensen te maken gehad die daar heel goed op hebben gereageerd naar haar toe. Toch merk ik dat het voor mensen toch ook lastig voorstelbaar is om helemaal te doorzien en te overzien wat haar éénorigheid voor Evi concreet betekent.

Het kan best lawaaierig zijn in een zwembad

Nu ik vanwege de zwemlessen weer wat vaker in het zwembad ben, valt het me op hoe lawaaierig het eigenlijk is in een zwembad. De galm, akoestiek, gillende en luidruchtige kinderen. Ik heb er eigenlijk nog nooit op gelet. Voor Evi lijkt het me best lastig, aangezien zij haar baha niet kan dragen tijdens het zwemmen en dus al dat geluid met één oor moet verwerken. Tegelijkertijd merk ik eigenlijk niet zoveel aan haar tijdens de zwemles dat haar éénorigheid haar dan parten speelt.

Ik vraag me telkens weer af hoe goed de aanwijzingen te volgen van de badmeester te volgen zijn voor Evi. Gelukkig probeert deze jonge man rekening te houden met haar en hij geeft aan dat als Evi het niet goed gehoord heeft, dat zij dat tegen hem kan zeggen. Ook zie ik dat hij Evi dichtbij zich plaatst als hij in het groepje wat uitlegt of voordoet.

Aanwijzingen opvolgen kan soms lastig zijn

En toch zie ik dat Evi af en toe de aanwijzingen niet goed kan volgen. Op het moment dat ze dan een beurt krijgt, kijkt ze eerst wat de anderen doen en doet dat dan na. Ook praat de badmeester wel eens tegen haar als ze op haar rug zwemt en met haar hoofd en oor in het water ligt. Ik vraag me dan echt af of ze het wel echt hoort wat hij zegt.

Kijken is wat Evi al vanaf haar geboorte goed doet. Ze observeert, kijkt, volgt en neemt de dingen in zich op. Vervolgens pakt ze dingen op, doet ze na of voert ze uit. Waar het één haar beperkt, ontwikkelt zich op een ander vlak een ander vermogen. In haar geval noem ik het maar even het observatievermogen. Ik denk dan maar dat dat een mooie bijkomstigheid is. Elk nadeel heb z’n voordeel, zullen we maar zeggen. Met goed kunnen observeren, kan je een heleboel zaken voor zijn in je leven.

Gelukkig gaat het zwemmen prima en ze maakt stapjes richting haar A-diploma. Voorlopig zitten we er nog een tijdje, want voordat ze ook nog haar B- en C-diploma heeft, zal ze nog wel een paar maanden goed moeten oefenen.